บทที่ 374

ยารายืนนิ่งงันไปชั่วอึดใจ—ดวงตาเบิกกว้าง มือเกาะแขนของเคเลบไว้แน่นราวกับเป็นเชือกช่วยชีวิต แต่ทิฐิก็กลับเข้ามาแทนที่ในท่วงท่าของหล่อนก่อนที่ความตื่นตระหนกจะเข้าครอบงำ

หล่อนสูดลมหายใจเข้าช้าๆ ยืดตัวตรง และฝืนยิ้มอย่างเปราะบาง

“ฝ่าบาท... หม่อมฉันเชื่อว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิดเป็นแน่เพคะ”

ดิมิทรีไม่แม้แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ